عبدالحسین، فرزند حیدر، روز اول شهریور ۱۳۴۱ در روستای چَمْ کَلْگَه از توابع هندیجان به دنیا آمد. پدرش کارگر پتروشیمی رازی در ماهشهر بود و به همین سبب، خانواده عبدالحسین در سال ۱۳۴۴، از روستا به ماهشهر مهاجرت کردند.

دوران کودکی و تحصیل عبدالحسین در ماهشهر سپری شد و او توانست در رشته تجربی، از دبیرستان ۱۷ شهریور ماهشهر دیپلم بگیرد.

عبدالحسین در سال ۱۳۵۹ وارد بسیج ماهشهر شد و به فعالیت‌های گوناگونی پرداخت. در سال ۱۳۶۰ پاسدار شد و در سپاه ماهشهر به خدمت مشغول گردید و در بُرهه‌ای، در زندان ناوا ماهشهر، جانشین رئیس زندان بود.

او در اواخر سال ۱۳۶۰، از طریق سپاه ماهشهر، به عنوان جانشین فرمانده دسته پیاده در گردان شهدای ماهشهر به جبهه اعزام شد. در منطقه کوشک از ناحیه پا مجروح گردید و پس از بهبودی، در عملیات والفجر مقدماتی(سال ۱۳۶۲)، فرمانده دسته پیاده گردان شهدا بود.

در سال ۱۳۶۳، در عملیات‌های خیبر و بدر نیز حضور داشت. او در همان سال به ناو تیپ کوثر در ماهشهر پیوست و از کشتی‌هایی که به سمت بندر امام خمینی حرکت می‌کردند، محافظت می­کرد.

عبدالحسین فرمانده پایگاه دریایی به نام بوسیف در دهانه خورِ موسی بود که نیروی دریایی سپاه آن را برای حفاظت از سواحل خلیج ­فارس در مقابل دشمن بعثی ایجاد کرده بود.

در بهمن ۱۳۶۳، هنگامی که تعدادی از شناورهای عراقی وارد آب‌های ایران شده بودند، عبدالحسین برای دفاع و جلوگیری از نفوذ دشمن وارد عمل شد و در درگیری با دشمن به شهادت رسید. تا چند ماه از پیکر شهید اطلاعی در دست نبود، تا اینکه در اوایل سال ۱۳۶۴، پیکر مقدس شهید در سواحل کویت پیدا شد، و از طریق دولت کویت به ایران انتقال یافت.

پیکر شهید عبدالحسین را پدر و برادرانش غسل دادند و به گفته آنان بدن شهید هنگام غسل چنان بود که گویی تازه به شهادت رسیده است. او در گلزار شهدای ماهشهر به خاک سپرده شده است(سن شهید: ۲۳ سال).