طالب حیدری، فرزند یوسف، در نوزدهم تیر ۱۳۴۳ در روستای ناصرآباد، از توابع شهرستان هندیجان در استان خوزستان، چشم به جهان گشود. پدرش در روستا به کار کشاورزی اشتغال داشت. دوران کودکی و تحصیلش در ناصرآباد گذشت، تا اینکه به همراه خانواده‌اش در ۱۳۵۷ به ماهشهر نقل مکان کردند.

او تا مقطع راهنمایی درس خواند. طالب با تشکیل بسیج عضو بسیج ماهشهر شد و در سال ۱۳۵۹، به عضویت سپاه پاسداران ماهشهر درآمد و با شروع جنگ تحمیلی در عملیات‌هایی چون فتح­‌المبین و بیت‌المقدس شرکت کرد و چندین بار مجروح شد. او در سال ۱۳۶۵ ازدواج کرد و صاحب یک پسر و دو دختر شد.

طالب از سال ۱۳۶۷ فرمانده گردان غواصی منطقه سوم دریایی سپاه پاسداران شد و تا زمان شهادت این مسئولیت را بر عهده داشت. او در بیست و چهارم مهر ۱۳۷۱، حین انجام مأموریت در آب‌های خلیج­‌فارس، نزدیک اسکله‌­های البکر و العمیه، بر اثر انفجار شناور، به شهادت رسید.

بعد از شهادت، به‌رغم جست‌وجوی فراوان اثری از پیکرش یافت نشد. یک‌ سال بعد، در سواحل روستای شاه عبدالله نزدیک بندر دیلم در استان بوشهر، اهالی روستا شماری استخوان، که متعلق به یک جسد بود، پیدا و در قبرستان همان روستا دفن کردند. شهید طالب حیدری در عالم رؤیا به خواهران و برادرانش، گفته بود که جسد من در قبرستان شاه عبدالله قرار دارد.

در سال ۱۳۹۴، برادرش، عبدالکریم حیدری، پس از طی کردن مراحل قانونی، دستور نبش قبر را اخذ و اقدام به نبش قبری در قبرستان روستای شاه عبدالله کرد که در آن زمان لایه زیادی از آسفالت روی آن قرار گرفته بود. چند نفر از اهالی روستا نقل می‌کردند که صاحب قبر را در خواب دیده‌اند که شکایت کرده که چرا نشانه قبر را زیر آسفالت مدفون کرده­اند؟

هنگام نبش، عطری بسیار خوشبو از مزار به مشام می­‌رسید. پس از انجام آزمایش‌های D.N.A مشخص ‌شد که صاحب این قبر شهید طالب حیدری است. پیکر مطهر او را از روستای شاه عبدالله به ماهشهر منتقل کردند و در گلزار شهدای ماهشهر به خاک سپردند(سن شهید: ۲۸ سال).